Προβολή του ντοκιμαντέρ “The Forgotten Pacific” και συζήτηση με θέμα την κλιματική αλλαγή και βιωσιμότητα 

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου η εκδήλωση που διοργάνωσε η Πρεσβεία της Αυστραλίας στην Αθήνα, σε συνεργασία με τον Κόμβο Κλιματικής Αλλαγής και με την υποστήριξη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στο πλαίσιο της κοινής υποψηφιότητας της Αυστραλίας μαζί με τα νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού για τη ανάληψη της διοργάνωσης της COP31 το 2026. Η  προβολή του ντοκιμαντέρ “The Forgotten Pacific” της Elizabeth Koroivulaono είχε στόχο να αναδείξει την επείγουσα ανάγκη για λήψη παγκόσμιας δράσης για το κλίμα και τη σημασία των διεθνών συνεργασιών, μέσα από τις δραματικές εικόνες της ζωής σήμερα στα Νησιά του Ειρηνικού.  

Ήταν τιμή για τον Κόμβου Κλιματικής Αλλαγής να συμπράξουμε για την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης εκδήλωσης, καθώς ανταποκρίνεται στη δράση μας να ενημερώνουμε και να κινητοποιούμε την κοινωνία, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε, ενώ διευρύνει το πεδίο δραστηριότητάς μας συμπεριλαμβάνοντας και την τέχνη ως μέσο διαλόγου και παρέμβασης.     

Την εκδήλωση άνοιξαν η Πρέσβης της Αυστραλίας στην Αθήνα, κα Alison Duncan και η κα Μαρία Λογοθέτη, Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος του Κόμβου Κλιματικής Αλλαγής. Η κα Λογοθέτη ανέφερε στον χαιρετισμό της ότι «Η επιλογή της Αυστραλίας ως χώρας υποδοχής της επόμενης Συνόδου COP31 είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς φέρνει στο προσκήνιο ένα ζήτημα καθοριστικής σημασίας για την επίτευξη των στόχων της Συμφωνίας των Παρισίων, το οποίο πρόσφατα εντάχθηκε στη διεθνή ατζέντα. Η Ελλάδα, ως νησιωτική χώρα, αντιμετωπίζει παρόμοιες προκλήσεις, έστω και σε μικρότερη κλίμακα, πράγμα που μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε στον Κόμβο Κλιματικής Αλλαγής, καθώς συνεργαζόμαστε στενά με την Ιθάκη και τη Σκιάθο, όπου συν-διαμορφώνουμε μαζί με τους τοπικούς φορείς ένα ανθεκτικό και αποτελεσματικό πλαίσιο δράσεων που θα αποτελέσουν τις Στρατηγικές Ανθεκτικότητας των νησιών. Η προώθηση των δημοκρατικών αξιών μέσω της  ενίσχυσης των συμμετοχικών διαδικασιών βρίσκονται στον πυρήνα της αποστολής μας και πιστεύουμε ακράδαντα ότι η ανθεκτικότητα των κοινοτήτων στην διαδικασία πράσινης  μετάβασης χτίζεται μέσα από τη συνεργασία, τη γνώση και τη συλλογική ευθύνη”.    

Η προβολή πλαισιώθηκε από συζήτηση πάνελ με εξέχοντες ομιλητές τον Καθηγητή Δημήτρη Λάλα, πρώην Διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (1994–2005) και πρώτο εθνικό συντονιστή για το κλίμα στην Ελλάδα, τον κ. Πέτρο Κόκκαλη, πρώην Ευρωβουλευτή και Αντιδήμαρχο Πειραιά, Γραμματέα του Κόσμος και την κα. Κωνσταντίνα Καρύδη, Αντιπρόεδρο του Κόμβου Κλιματικής Αλλαγής  και Διευθύνουσα Σύμβουλο του Resilient Cities Catalyst. Την συζήτηση συντόνισε  ο  κ. Θοδωρής Γεωργακόπουλος, αρθρογράφος στην «Καθημερινή» και συγγραφέα του βιβλίου «Μια ελληνική κλιματική κρίση».    

Αναφερόμενοι στην ταινία οι ομιλητές τόνισαν ότι η ταινία υπήρξε εξαιρετικά δυνατή και συγκινητική. Για τον κ. Κόκκαλη η  ταινία αποτέλεσε μια συγκλονιστική ματιά σε ένα μέλλον που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε. Πιο συγκεκριμένα εξέφρασε την αγωνία ότι “δεν πρόκειται μόνο για μακρινά νησιά· είναι ένας καθρέφτης. Κάθε νέο κοίτασμα φυσικού αερίου, κάθε επιδότηση στα ορυκτά καύσιμα, είναι μια πολιτική απόφαση που γεννά το επόμενο κύμα κλιματικών προσφύγων. Δεν μιλάμε πια για μια θεωρητική απειλή. Έχουμε ήδη κλιματικούς πρόσφυγες, εδώ, στην Ελλάδα — ανθρώπους που έχασαν τα πάντα από τις φωτιές στην Εύβοια και τις πλημμύρες στη Θεσσαλία. Πρέπει να σταματήσουμε να χρηματοδοτούμε τη δική μας εκτόπιση και να επενδύσουμε ριζικά σε ένα πράσινο, ανθεκτικό μέλλον, όπου κάθε άνθρωπος θα έχει ένα ασφαλές σπίτι.”     

Και ενώ η παγκόσμια κοινότητα καλείται να επιταχύνει τη μετάβαση προς την κλιματική ουδετερότητα, ο κ. Λάλας επεσήμανε ότι “Χρειαζόμαστε ένα πιο αποτελεσματικό αφήγημα για να ανακτήσουμε τη προσοχή του κοινού και να προωθήσουμε πολιτικές, ένα αφήγημα που θα βασίζεται στα οικονομικά οφέλη - δίκαια κατανεμημένα - από το πρασίνισμα της οικονομίας και του τρόπου ζωής μας.”    

Μιλώντας για τη διακυβέρνηση στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, η κ. Καρύδη τόνισε ότι «είναι επιτακτική ανάγκη να διευρύνουμε τον ορισμό μας για το τι σημαίνει “μακροπρόθεσμο”, όταν μιλάμε για μελλοντικό σχεδιασμό και σενάρια. Ένας χρονικός ορίζοντας τεσσάρων ή πέντε ετών αντιπροσωπεύει, στην πραγματικότητα, την υλοποίηση αποφάσεων που έχουν ήδη ληφθεί. Ο πραγματικά μακροπρόθεσμος σχεδιασμός εκτείνεται σε έναν ορίζοντα 20 έως 30 ετών — και αυτό είναι ρεαλιστικό, όχι ουτοπικό. Στη σημερινή εποχή, οι μακροπρόθεσμες επενδύσεις πρέπει να είναι συνώνυμες με ένα σχεδιασμό που λαμβάνει υπόψη τους κινδύνους και τα οφέλη, σε πολλά επίπεδα· οτιδήποτε λιγότερο είναι απλώς αδιανόητο και, μεσοπρόθεσμα, μη βιώσιμο. Με άλλα λόγια, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε το τι εννοούμε με τον όρο “κέρδος”.»    

Ενόψει της της επερχόμενης Διάσκεψης του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP30), οι ομιλητές ανέφεραν ότι διαφαίνονται ελπιδοφόρες ενδείξεις, όπως η επανεπιβεβαίωση  της δέσμευσής  στον στόχο του 1,5°C,  και εν γένει, η ευθυγραμμιση με τους στόχους που συμφωνήθηκαν σε προηγούμενες Συνόδους, συμπεριλαμβανομένων των δεσμεύσεων Ταμείου Απωλειών και Ζημιών (Loss and Damage Fund). Επιπλέον, τόνισαν ότι η φετινή COP δίνει έμφαση στους υποεθνικούς φορείς διακυβέρνησης — τις περιφερειακές και τοπικές αρχές — σηματοδοτώντας τη 10η επέτειο της Συμφωνίας των Παρισίων, που αποτέλεσε το πρώτο έτος κατά το οποίο οι υποεθνικοί φορείς συμπεριλήφθηκαν ενεργά στα επίσημα κείμενα.     

Μετά την προβολή και συζήτηση, οι προσκεκλημένοι είχαν την ευκαιρία να περιηγηθούν στη φωτογραφική έκθεση που αποτύπωνε την καθημερινή ζωή στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ, προσφέροντας μια οπτική αφήγηση με κεντρικό άξονα την ανθεκτικότητα και την πολιτιστική κληρονομιά.    

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους διπλωματικοί εκπρόσωποι χωρών, του Δήμου Αθηναίων,  διεθνών οργανισμών, - της ακαδημαϊκής κοινότητας και της κοινωνίας των πολιτών.